1
2
3vrijdag 21 januari 2011
vrijdag 14 januari 2011
woensdag 12 januari 2011
zondag 9 januari 2011
PVS23 Prentenboek verhaal
Voor de duidelijkheid:
Prentenboek
Eigen geschreven verhaal, Moshy.
Maki is een echte Maki. Dat is een apen soort, op een dag komt Maki een Tarsier tegen, hij heet Moshy. Samen wandelen ze door het bos en komt Maki er achter hoe belangrijk het is om goed voor je familie en kinderen te zorgen!
‘’Een heerlijke dag voor een wandeling!’’ zei Maki tegen zichzelf, hij praat graag tegen zichzelf, eigenlijk is hij zelf de enige echte vriend die Maki heeft. Hij opende de deur van zijn huis die zich onder een grote eikenboom bevindt. En liep richting het bos. Hij floot en keek blij om zich heen toen hij opeens een hoog piepje hoorde. Hij stond stok stijf stil en keek in de richting van het geluid.
Toen zag hij van achter een steen een klein beestje tevoorschijn komen, Maki knipperde met zijn ogen om nog eens goed te kijken. Het beestje knipperde terug. En gaf een vrolijk piep geluid. Maki lachtte en vroeg ‘’Hoe heet jij?’’.’’ Moshy, piep!’’ antwoordde hij. Gefascineerd keek Maki naar Moshy. Het is een Tarsier aapje bedacht Maki zich. ‘’Ga je mee wandelen door het bos?’’ vroeg Maki ‘’Piepiep!’’ antwoorde Moshy. ‘’Dat zal wel een ja zijn.’’ zei Maki tegen zichzelf.
Samen liepen e door het bos toen Moshy plotseling in een holling van een boom sprong. ‘’Wat doe je Moshy?’’ riep Maki ‘’Piep piep piep!’’ piepte Moshy. Maki liep in de richting van de holling en keek er in. Wat hij toen zag maakte hem heel blij. Oh wat lief, een heel nest met mini Moshy’s!
PVS23 Graphic Novel verhaal
Voor de duidelijkheid:
Graphic Novel
Eigen geschreven verhaal, Daphne.
Hallo, ik ben Daphne. Ik ben 16 jaar en woon met mijn vader in een groot huis aan het bos. Ik heb iets heel bizars meegemaakt. Er kwam een meisje op mijn pad, eerst was ik bang van haar tot ik er achter kwam wie ze was, mijn zusje die me wat duidelijk wilde maken. Het is mijn taak om mijn gebeurtenissen aan jou te vertellen.
Het is avond en ik ben alleen thuis, want m’n vader heeft nachtdienst. Ik lig in bed en kan maar niet in slaap komen. Ik loop naar het raam en kijk dromend naar de sterren. Opeens valt me op dat er iemand op straat loopt. Wie loopt er op dit tijdstip nou nog over straat? Ik keek eens goed en schrok, ik kon me niet meer bewegen en bleef maar kijken. Totdat het naar mij keek, ik wist niet hoe snel ik onder de dekens moest komen, ik was doodsbang.
Opeens hoorde ik gerommel aan de voordeur. Ik was bang en wist niet wat ik moest doen. Misschien was het papa. Ik kwam voorzichtig van onder de dekens en liep naar mijn kamer deur. Ik opende de deur en keek om de hoek. Wat ik toen zag zal ik nooit vergeten. Een meisje, een heel eng meisje die de trap op probeerde te komen. Het leek er op alsof ze niet kon lopen.
Ik gooide de deur met een klap dicht en schoot weer terug onder de dekens. Ik hoorde dat mijn deur open ging, langzaam en krakend. Ik begon hevig te beven van angst. Ik hoorde de voetstappen dichterbij komen. Of nou ja, het leek eerder of iemand zich over de grond sleepte. Ik voelde een kille wind, een ijzige adem onder de dekens doorkomen. Voor ik het wist werden de dekens met een ruk van me afgetrokken. Ik slaakte een kreet van doodsangst. Maar toen zag ik mijn verbaasde vader voor me staan.
Abonneren op:
Posts (Atom)